Songgi Oq

Jahongir Zokirxojani har eslaganida musofirlikda oltin topish oson, jon taslim qilish qiyin, deb qoyardi.
Aslida bu Zokirxojaning gapi.
Tanasi kafan kormagan, lahad kormagan muslimning gapi.
Qulogiga Olloh nomi bilan azon aytilgan, Olloh deb tili chiqqan, umri boyi toat- ibodatda bolgan muslim janozasiz ketdi.
Inson bolasining boshiga turli kulfatlar tushishi mumkin.
Bu dunyo azoblarini behad kop totishi mumkin.
Lekin Jahongirning nazarida, kulfatlarning eng beshafqati osha Zokirxojaga nasib etdi.
Bir hovuch ona tuproqqa zor bolib koz yumishni hech bir andaga nasib etmasin.
Bu ham Zokirxobaning gapi.
Nohaqlik, tuhmatlar jabrini kop tortgan, ammo vijdoniga xiyonat qilmagan tabarruk inson, togam Mirzakalon Ismoiliyning pokiza ruhiga xolis niyat ila baxshida etdim.
MUQADDIMA Bismillohir Rohmanir Rohiym!.
U shunday deb miltiq qondogini yelkasiga tirab, bargga qarab oldi.
Kuzning sovuq nafasida titrab-qaqshab turgan yaproqlar qitday shabadaga ham tob berolmay chirt uziladigan ahvolga kelgan.
Yomgirdan oldinroq uzilib xazonga aylangan barglar esa chirishga yuz tutgan.
Bugungilari ham, agar shamol uchirib ketmasa, oz daraxtining poyida chiriydi.
Kun ogib shabada esmay qoygan.
Daydidaradagi donglikda tanho savlat tokib turuvchi chinorning eng pastki shoxidagi barg uzilgani hamon miltiq otiladi: kimdir ikkisidan biri qulashi kerak.
Bir yoniga sal qiyshayib turgan yigit, garchi yagona bargga tikilib qolgan bolsa ham uni kormaydi.
Ukasi bilan otishishga shartlashib, qoliga miltiq olgach, titrab turgan barg olim xabarchisiday tuyulib, koz oldi xiralashgan.
Endi u faqat Xudodan najot kutadi.
Padarkushligim rost bolsa, Xudo avval kozimni kor qiladi.
Bargning uzilganini kormay qolaman.
Jahonning qahri qattiq.
U ayamaydi.
Barg qani? Nimaga kormayapman? Xudo jonimni ukamning qoliga topshirdimi? Peshonamga yozilgani shumi? Jahon.
Jahongir! Nima deysiz? Jahongir bargdan bir zumgina kozini olib, akasiga qaradi.
Ulushim komilgan yerni aytaymi? Kerak emas.

Page navigation:

• < Prev
• Next >