Chol Va Dengiz

Chol qayiqda yolgiz ozi Golfstrimda baliq ovlardi.
Dengizga chiqayotganiga mana sakson tort
kun ham toldi, ammo hali bironta baliq tutganicha yoq.
U bilan qirq kun bola birga boldi.
Hadeganda qoli quruq qaytavergach, ota-onasi unga endi cholning ota-ketgan Salao, yani olguday
omadi yurishmagan odam ekanini aytib, bundan buyon boshqa qayiqda dengizga chiqish kerakligini
qulogiga quydilar.
Haqiqatan ham birinchi haftaning ozidayoq bu qayiqda baliq desa arziguday uchta
baliq tutib kelishdi.
Deyarli har kuni cholning dengizdan quruq qaytayotganligini korib bola ich-
ichidan ezilar edi.
U cholning uskunalari, changak, garpun va machtaga oralgan yelkanlarini tashishga
yordamlashgani qirgoqqa kelardi.
Dagal matodan toqilgan yelkan yamalaverib, ola-quroq bolib
ketgan, orogliq holda yaksoni chiqqan polkning yaloviga oxshardi.
Chol oriq va holdan toygan, ensasini chuqur ajinlar tilib otgan, betlari esa quyosh nurining tropik
dengiz yuzidan aks etib chiqishidan paydo boladigan beozor teri rakining jigar rang doglari bilan
qoplangan edi.
Doglar chozilib gardanigacha tushgan, yirik baliqlarni tortib olayotganda, chizimchalar oyib
yuborgan qollarida chuqur chandiq izlari korinardi.
Ammo bu izlar ichida yangisi yoq, hammasi
ham uzoq suvsizlikdan qaqrab yotgan biyobon darzlari singari kohna edi.
Cholda nimaiki bor bolsa,
bari ham eski, faqat dengiz tusini olgan moviy, mardona odamlarnikiga xos quvnoq kozlari bundan
mustasno edi.

Page navigation:

• < Prev
• Next >